Mrrauu...

Czy można przedstawić na jednym obrazie nagą kobietę i... kota? Jasne, jeśli jest się Balthusem.
Balthasar Kłossowski de Rola, znany pod pseudonimem Balthus, był francusko-polskim malarzem, reprezentantem modernizmu. Inspirował sie twórczością przedrenesansową i impresjonistyczną, jednak chyba największy wpływ miały na niego surrealistyczne wizje autorstwa de Chirico. Wystarczy przyjrzeć się kilku jego dziełom, by stwierdzić, iż nie tylko technika jego malarstwa była niekonwencjonalna, lecz przede wszystkim tematyka.
Obrazy Balthusa niektórych gorszą, innych zachwycają sporą dawką erotyzmu, który z nich bije. Artysta nie boi się obnażyć przed nami młodej dziewczyny, pewnie nawet niepełnoletniej. Ba! Posuwa się nawet dalej. Przedstawia tę nastolatkę w niedwuznacznej pozycji z drugą kobietą.
Obraz ten wywołał nie lada skandal. Twórca sam przyznał, że był to skandal zamierzony, gdyż chciał zyskać szybko sławę i pieniądze.
Nie, nie są to dzieła pornograficzne mimo wyraźnego pierwiastka erotycznego, mimo jednoznacznej i budzącej kontrowersje treści. Bohaterki obrazów wydają się być zadowolone z roli, jaką pełnią. Rozmarzone i lubieżne lolitki, które kuszą swoimi pozami i spojrzeniami. Gdyby Balthus tworzył we współczesnym świecie pełnym oskarżeń o różne dewiacje i fałszywej pruderii, zapewne postawiono by mu zarzut pedofilii. Pff, myślicie, że przejąłby się tym?

Balthus, Złote dni
Balthus, ...

Koty są częstym motywem, przewijającym sie przez twórczość Balthusa. Potrafił tworzyć z nimi dość nietypowe kombinacje, jak np. te w duecie z roznegliżowanymi młodymi niewiastami. W jakiś sposób neutralizują erotyczny wydźwięk dzieła, odwracają uwagę od nagości będącej na pierwszym planie.
Balthus nie ograniczał się do obrazów pełnych wyuzdania i kuszenia. Lubił malować zwykłe scenki rodzajowe, które często pokazywały życie ulicy. Nie możemy zatem przedstawiać go tylko i wyłącznie jako "kociego wirtuoza seksualności", chociaż ta łatka trwale to niego przylgnęła i przyniosła sławę.

Balthus, Ulica

Balthus należy do niewielkiego grona artystów, którzy zyskali sławę jeszcze za życia. Niech świadczy o tym chociaż fakt, że na jego pogrzebie zjawiły się takie znakomitości jak lider U2 Bono, prezydent Francji Jacques Chirac, książę Sadruddin Aga Khan i inni.